Bu eller hiç ayrılmasın..

Herkese merhabalar..

Bugünlerde sanırım üstümde bahar yorgunluğu var. Vitamin almama rağmen, kendimi o kadar halsiz ve yorgun hissediyorum ki..

Bahar yorgunluğundan olmayan dün akşamdan üstümde kalan tatlı bir yorgunluk var.. Merak etmeye başlamışsınızdır hepiniz acaba neden yorgunum diye :) Gezip tozmaktan değil, çok ama çok özel bir nedenden dolayı yorgunumm..

Sevgili annem; canım anneannemin ve canım büyükbabamın 60.YIL EVLİLİK YILDÖNÜMLERİ nedeniyle ufak çapta bir davet organize etti. Şaşırmayın gerçekten 60.YIL.. Tabi evin küçük kızı olunca misafirler gittikten sonra destek vermesi de bana düştü :) (Bu yüzden küçük olmayı sevmiyorummm..)

Dün akşamki kutlamada anneanneme ve büyükbabama uzun uzun baktım, düşündüm.. Tam 60 yıl aynı yastığa baş koymak nasıl bir duygudur hayal edebiliyor musunuz? Tahmin ediyorum ki; onlar artık o noktadan sonra birbirlerinin herşeyi olmuşlardır ve bunun ötesi bir duygu daha yoktur.. 60 yılın formülünü sordum onlara:) saygı, sevgi, anlayış ve şefkat dediler... Belki klişe laflar bunlar ama bence gerçekten mutlu bir evliliğin formülü bu... ( gözlemlerime dayanarak söylüyorum)

Dün gece onların gözlerinde gördüğüm o mutluluk ışıltısının hepimize nasip olmasını diliyorum...

Ve en büyük dileğim resimdeki bu ellerin hiçbir zaman ayrılmaması..

Hepinize bol şans ve nice nice 60 yıllara!!!

P.S. Blogumun içeriyle çok ilişkili bir yazı değil biliyorum ancak; inanın dün akşam çok etkilendim ve sizlerle paylaşmak istedim..